Konyaaltı Mutlu Son

Konyaaltı Mutlu Son Gizemli bir şekilde kendi cevabım bilen bir bilmeceydi, bir sırdı; ve tüm diplomatların sırlan bile bununla, bu şekilde bir muammayla mukayese edilebilir mi ki? Ve dünyada hangi sözcük onu çözecek sözcük kadar güzeldir? Ne kadar değerli, ne kadar dolu bir ifade: “Çözmek” , ne kadar anlaşılmaz bir içeriği var, bu sözcüğün belirdiği bileşimlerde nasıl da bir güzellik ve güç var! Iyi mi ki ruhun serveti, dilin bağı çözülmedikçe bir muamma olarak kalıyorsa, genç kız da bir muammadırTeşekkürler sevecen şans, teşekkürlerimi kabul et!

Eğer onu ilk kez kışın görseydim, yeşil mantoyla kuşatılmış, kim bilir soğuktan donmuş şekilde olacaktı ve tabiat’nın kötü şartlan belki de ondaki güzelliklerden pek azca şey bırakacaktı. Ama şimdi, şansa bak! Onu ilk defa yılın en güzel vakitında, baharda, ikindi ışığında görmüş oldum. Evet, kışın da bazı avantajları var. Parlak ışıklı bir balo salonu, şuh gece giysileri içindeki bir genç kız için iyi yanlan ortaya çıkaran bir mekân oluşturabilir hakikaten. Ama bu şekilde bir yer onun nadiren yararınadır, bunun nedeni kısmen, her şeyin onun en iyi olmasını istemesidir, bu isteğe boyun eğse de, karşı çıksa da tesiri rahatsız edici olur; kısmen de, her şeyin geçiciliği ve gosterişi anımsatması ve duyulan zevki daha az yatıştırıcı kılan bir sabırsızlığa yol açmasıdır.

Konyaaltı Mutlu Son

Konyaaltı Mutlu Son Balo salonlarım bırakmak istemezdim, oraların pahalı lüksünden, gençlik ve güzellikten yana paha biçilmez zenginliğinden, çok çeşitli güç oyunlarından vazgeçmek gelmezdi içimden; ama o vakit da kendime mümkünlıklarla dolu bir ziyafet sunma zevkinden yoksun kalırdım. Beni büyüleyen, tek bir güzel değil, bir bütünlüktür; asılsızımdan süzülerek imgesel bir görüntü geçer; içinde tüm bu hanım doğaları birbirleri içinde kendi şekillerini oluşturmakta ve tüm bu hareketler görülmeyen tek bir resimde, tek bir şeyi, huzuru aramaktadır. Nørreport ile Østerport arasındaki patika yolda, saat altı buçuk yöreındaydı. Güneş etkisini yitirmiş, anısı ancak çevreye yayılan hafifçe bir ışıkla korunuyordu. Tabiat daha özgürce nefes alıyordu. Göl durgun, bir ayna şeklinde pürüzsüzdü. Blegdammen’deki konforlu evler, daha ötesi metal benzer biçimde karanlık olan suda yansıyordu. Öte yandaki yol ve evler güneşin soluk ışınlarıyla aydınlanıyordu. Gökyüzü açıktı ve tek bir küçük bulut tepede fark edilmeksizin süzülüyordu.